آیا برای آرشیو طولانی مدت داده‌ها؛ نیاز به Tape هست؟

آیا هنوز برای آرشیو داده‌ها به استفاده از نوار فکر می‌کنید؟

باید به شما بگوییم که دیگر لازم نیست آرشیو داده‌ها روی تیپ درایو باشد.

ذخیره سازی طولانی مدت داده‌ها در فضای ابری، روی درایوهای دیسک و دیسک‌های نوری امکان پذیر است، ولی استفاده از این روش‌ها معایبی هم دارند.

ذخیره سازی طولانی مدت (آرشیو داده) روشی بسیار متفاوت نسبت به پشتیبان‌گیری و بازیابی اطلاعات نیاز دارد، چالش‌های اصلی این روش توان عملیاتی و تکراری‌سازی هستند، در روش بایگانی داده‌ها باید داده‌ها برای دوره‌های طولانی بدون خراب شدن ذخیره شوند و زمانی که بازیابی می‌شوند دقیقا همان چیزی باشند که 10 یا 20 سال پیش ذخیره شده‌اند.

پیشنهاد مطالعه: تکنولوژی دیتا کارتریج چیست؟

سازمان‌هایی که میزان اطلاعات آرشیو شده آنها به اندازه معینی برسد، نوار مغناطیسی استاندارد شده LTO (مقاله دیتاکارتریج LTO-9؛ راهکار جدید برای ذخیره سازی Tape بخوانید) بهترین انتخاب برای آنهاست. ولی برای سازمان‌هایی که هزینه تهیه LTO و تجهیزات آن را ندارند یا معتقدند فناوری نوار قدیمی است، سه گزینه قابل اجرا وجود دارد:

• ذخیره سازی اشیا (Object) در فضای کلود
• ذخیره سازی دیسک در محل
• استفاده از رسانه‌های نوری

پیشنهاد مطالعه: ذخیره سازی مبتنی بر نوار یا Tape چیست

بایگانی در ابر

ذخیره سازی Object از ابتدا برای ذخیره سازی طولانی مدت طراحی شده است، برای تایید عدم تغییر محتویات می‌توان از جمع‌های کنترلی که برای شناسایی هر شی استفاده می‌شوند بهره گرفت. سیستم می‌تواند چک جمع (CheckSum) را دوباره اجرا کند و آن را با جمع چک قبلی که به عنوان شناسه یکتا (UID) شی مورد استفاده قرار می‌گیرد، مقایسه کند. این امکان را برای تأیید مداوم یکپارچگی داده‌ها، حتی سال‌ها پس از ذخیره شدن فراهم می کند.

شرکت‌های Google ،AWS و Azure جز ارائه دهندگان فضای ابری با قیمت ارزان هستند هر کدام از آنها 100 ترابایت داده را در فضای سرد با قیمت حدود 100 دلار در ماه ذخیره می‌کنند. در این حالت امکان ذخیره سازی داده در دو نسخه مجزا در دو فضای متفاوت با هزینه ماهیانه 200 دلار وجود دارد.

فرض کنید که شما فقط داده‌ها را ذخیره می‌کنید و هرگز آنها را بازیابی نخواهید کرد استفاده از این روش ذخیره سازی مقرون به صرفه است. اما اگر نیاز به بازیابی اطلاعات داشته باشید گران خواهد بود، توجه کنید در این روش دو کارمزد پرداخت می‌کنید: هزینه دریافت برای هر Object و هزینه‌های پهنای‌باند هر گیگابایت.

حالا اگر بایگانی را زودتر از زمان توافق شده حذف کنید هزینه‌های دیگری هم باید پرداخت کنید زیرا این قیمت گذاری براساس ذخیره سازی داده‌ها برای مدت طولانی است در زمان انتخاب این روش جزییات پرداخت هزینه‌ها در شرایط مختلف را بررسی کنید.

درایوهای دیسک داخلی

اگر انتخاب شما برای بایگانی‌ها استفاده از دیسک داخلی است، سه گزینه مناسب برای شما وجود دارد:

• آرایه‌های دیسک استاندارد
• اهداف دیسک حذف شده
• ذخیره سازی اشیا

آرایه‌های دیسک استاندارد و سیستم ذخیره سازی تحت شبکه برای داده‌های اولیه طراحی شده‌اند و هزینه بالاتری نسبت به روش‌های دیگر دارند پس در اکثر سازمان‌ها این روش را برای ذخیره سازی طولانی مدت داده‌ها روشی گران قیمت و غیرمنطقی می‌دانند.

استفاده از سیستم‌های دیسک حذف شده باعث کاهش هزینه پشتیبان‌گیری می‌شود اما ذخیره سازی طولانی مدت متفاوت است، به مرور داده‌هایی را ذخیره می‌کنید که برای سیستم Dedupe جدید هستند و نسبت Dedupe بسیار کاهش می‌یابد. در نهایت هزینه سیستم دیسک هدف بیشتر از سیستم دیسک استاندارد است، زیرا برای نسبت حذفی که در واقع به دلیل ماهیت داده دریافت نمی‌کنید، هزینه اضافی می‌پردازید.

چالش بعدی که هم در سیستم دیسک استاندارد و هم سیستم دیسک حذف شده وجود دارد نامناسب بودن این دو سیستم برای ذخیره سازی داده بیش از 5 سال است. بعد از این مدت داده‌ها دچار فساد و پوسیدگی بیت خواهند شد.

در نتیجه به دلیل گران بودن دیسک‌ها گزینه مناسبی برای بایگانی نیستند و استفاده از فضای ذخیره سازی سرد در فضای ابری گزینه مناسب‌تری است.

دیسک های نوری

سه گزینه برای دیسک نوری وجود دارد:

• دیسک‌های استاندارد DVD, Blu-Rey قابل ضبط
• DVD-R با کیفیت آرشیو
• دیسک M

دیسک‌های DVD و Blu-Ray از یک قالب ارگانیک استفاده می‌کنند که در صورت برخورد با لیزر، فاز تغییر می‌کند. داده‌های نوشته شده روی DVD و Blu-Ray برای چندین دهه قابل استفاده هستند.

DVD-R با کیفیت آرشیو از لایه‌های بازتابنده دوگانه و یک پوشش سخت اضافی برای جلوگیری از خراش استفاده می‌کند و 10 برابر قیمت DVD-R است.

دیسک M برای ذخیره سازی طولانی مدت طراحی شده و از یک لایه معدنی استفاده می‌کند که برای 100 سال دوام طراحی شده است. دیسک‌های M گران هستند هزینه آنها تقریبا 25% گرانتر از هزینه DVD-R با کیفیت آرشیو برای ذخیره سازی هر گیگابایت داده است. اکثر درایوهای نوری پیشرفته می‌توانند روی هر سه نوع رسانه بالا داده بنویسند.

دیسک‌های DVD ظرفیتی کمتر از 5 گیگابایت دارند، دیسک‌های Blu-Rey ظرفیتی بین 25 تا 50 گیگابایت با دیسک دو طرفه دارند، دیسک M در 25 گیگابایت،50 گیگابایت و 100 گیگابایت موجود است.

ذخیره سازی داده‌ها دراین دستگاه‌ها نسبت به دیسک بسیار کندتر است آن هم به دلیل کند بودن فرآیند تغییر فاز در محیط‌های فیزیکی است. رسانه‌های نوری دارای نرخ خطای بیت تصحیح نشده (UBER) بسیار پایینی بین 8-10 یا 10-10 هستند، که این نرخ برای دیسک پیوست فناوری پیشرفته سریال (SATA) بین 10-14 و برای استوریج Tape LTO-9 بین 10-19 است، این نرخ خطای بیت تصحیح نشده پایین یعنی رسانه‌های نوری با اطمینان کمتری نسبت به اندازه دیسک یا نوار SATA داده‌ها را می‌نویسند.

شرکت‌های رسانه‌ای و سرگرمی هستند که برای تهیه نسخه‌های ذخیره‌سازی طولانی‌مدت فیلم‌ها، علاوه بر کپی‌های LTO خود از دیسک نوری استفاده می‌کنند. فکر آنها این است که خواندن دیسک Blu-Ray در 50 سال آینده آسان‌تر از یک نوار LTO خواهد بود. ویژگی مهم دیگر این است که مدرن‌ترین دستگاه Blu-Ray می‌تواند قدیمی‌ترین سی‌دی ها و دی‌وی‌دی ها را بخواند، به این معنی که نسبت به درایو نوار معمولی که معمولاً فقط یک یا دو نسل قبل را می‌خواند، بسیار سازگارتر است.

شرکت‌هایی که می‌خواهند از دیسک نوری برای ذخیره سازی طولانی مدت استفاده کنند باید از کتابخانه‌های نوری استفاده کنند آنها دقیقاً مانند کتابخانه‌های نوار هستند، اما به جای درایوهای نوار دارای درایوهای نوری هستند و ذخیره تقریباً نامحدودی از ذخیره سازی طولانی مدت را بدون دخالت دست زیاد فراهم می‌کنند. آرشیوها داده‌هایی را ذخیره می‌کنند که شما برای چندین دهه نگه دارید.

کلام آخر: برای انجام تحقیقات خود وقت بگذارید، بدانید که با هر گزینه وارد چه چیزی می‌شوید و یک انتخاب آگاهانه داشته باشید.