Jitter چیست؟ تفاوت Jitter و Delay
یکی از رایج‌ترین مشکلات شبکه‌های درون و برون سازمانی جیتر است. جیتر در لغت به معنای لغزش است. به‌طور معمول، ایده‌آل مقدار برای جیتر تاخیر زیر 30 میلی ثانیه است، با این‌حال، قبل از آن‌که بتوانید مشکل جیتر در شبکه را به حداقل برسانید، ابتدا باید ببنید که جیتر چیست.
پیشنهاد مطالعه: انواع شبکه
فهرست محتوا
جیتر چیست؟
تمامی پیام‌هایی که در شبکه‌های محلی، اینترنت یا برنامه‌های پیام‌رسان ارسال می‌شوند، قالب و ساختار مشخصی دارند. به بیان دقیق‌تر، تمام تصاویر، متن‌ها، صدا و ویدیو باید استاندارد خاصی را داشته باشند تا پروتکل‌های ارتباطی قادر به ارسال آن‌ها در شبکه‌های محلی یا اینترنت باشند. هنگامی که ایمیلی را ارسال می‌کنید یا در وب به جست‌وجوی مطلبی می‌پردازید، خرید آنلاین انجام می‌دهید یا گیم آنلاین خود را بازی می‌کنید، در تمامی این حالت‌ها اقدام به ارسال و دریافت اطلاعاتی می‌کنید که همگی باینری هستند که به شکل مرتب یا غیر مرتب ارسال می‌شوند و در مقصد مرتب‌سازی شده و به شکل قابل مفهومی در اختیار برنامه کاربردی قرار می‌گیرند. به‌طور معمول، بسته‌هایی که در شبکه ارسال می‌شوند از سه بخش اصلی زیر ساخته شده‌اند:
سرایند (Header): شامل آدرس مبدا، آدرس مقصد، شماره بسته، طول بسته، پروتکل مورد استفاده برای انتقال و هم‌گام‌سازی است.
بدنه (Body): حاوی اطلاعات اصلی است که مقصد ارسال کرده و مبدا به آن‌ها نیاز دارد.
فوتر (Footer): برای این منظور استفاده می‌شود تا به مقصد نشان دهد که بسته اطلاعاتی پایان یافته و دیگر در انتظار بسته جدیدی نباشد. کار دیگری که فوتر انجام می‌دهد حصول اطمینان از این نکته است که هیچ‌گونه خطایی در ارسال اطلاعات به وجود نیامده و اگر این‌گونه باشد کد خطایی که توصیف‌کننده مشکل است را نشان می‌دهد.
ترکیب این مولفه‌ها با یکدیگر، ترتیب و تقدم و تاخر بسته‌ها در مقصد را مشخص میکند و بر مبنای این راه‌کار است که پروتکل‌هایی مثل TCP/IP قادر به شناسایی ترتیب بسته‌هایی هستند که نامنظم ارسال می‌شوند. به بیان دقیق‌تر، ممکن است بسته 1 سریع‌تر از بسته 2 به مقصد برسد یا با اختلاف زمانی در حد چند میلیثانیه توسط مقصد دریافت شود، بنابراین باید راهکاری وجود داشته باشد تا ترتیب بسته‌هایی که قرار است کاربر دریافت کند را مشخص کند.
در برخی کاربردها، این تاخیر دریافت بسته‌ها مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد، زیرا در ارتباط با محتوای متنی شما با انتظار کوتاهی به محتوا دسترسی پیدا می‌کنید، اما هنگامی که قصد مشاهده یک فایل ویدیویی یا گوش دادن به آهنگی را دارید این تاخیر تجربه کاربری بدی را رقم می‌زند. این مسئله به ویژه در ارتباط با استریم‌های زنده ویدیویی یا بازی‌های آنلاین نمود پیدا میکند. شکل زیر، تفاوت میان شبکه‌ای که نرخ جیتر در آن‌ها زیاد است با شبکه‌ای که وضعیت جیتر در آن‌ها بهبود پیدا کرده را نشان می‌دهد.
اکنون که تا حدودی با این مفهوم آشنا شدید، زمان آن رسیده که تعریف علمی برای جیتر ارایه کنیم. جیتر به تفاوت زمانی دریافت دو بسته توسط مقصد اشاره دارد که این مقدار می‌تواند چند میلیثانیه یا چندین میلیثانیه باشد. با این توصیف باید بگوییم که جیتر روی ترتیب عادی ارسال و دریافت بسته‌های داده‌ای تاثیرگذار بوده و باعث می‌شود کاربر نهایی یک تجربه کاربری خوب یا بد از شبکه را به دست آورد.
پیشنهاد مطالعه: انواع توپولوژی‌های شبکه
انواع جیتر
جیتر (Jitter) در شبکه‌های کامپیوتری به معنای تاخیر در انتقال پیام‌ها بین دستگاه‌ها در شبکه است. جیتر معمولا به صورت مقدار متغیر تاخیر نسبی بین پیام‌ها تعریف می‌شود. به طور کلی، جیتر می‌تواند تاثیر منفی بر کارایی و کیفیت ارتباط در شبکه بگذارد، به خصوص در برنامه‌ها و سرویس‌هایی که به ثبات زمانی حساس هستند مانند تماس‌های صوتی و تصویری در زمان واقعی یا انتقال داده‌های حساس به زمان.
latency چیست؟
در شبکه‌های کامپیوتری، تاخیر (latency) به مدت زمانی اشاره دارد که طول می‌کشد تا داده‌ها از یک نقطه به نقطه دیگر در شبکه منتقل شوند. به طور ساده، واژه فوق نشان‌دهنده تاخیری است که در انتقال داده‌ها بین دو دستگاه یا نود شبکه بروز میکند.
تاخیر معمولا به صورت زمانی اندازه‌گیری می‌شود و بر اساس مقدار زمانی که طول می‌کشد تا داده‌ها از یک نقطه به نقطه دیگر برسند، تعیین می‌شود. تاخیر می‌تواند در انواع شبکه‌ها و پروتکل‌ها متفاوت باشد و تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند فاصله فیزیکی بین دستگاه‌ها، ترافیک شبکه، ظرفیت شبکه و عملکرد دستگاه‌ها قرار بگیرد. تاخیر به عنوان یکی از عوامل مهم در کیفیت شبکه و تجربه کاربران مطرح است و تلاش برای کاهش آن در طراحی و مدیریت شبکه‌ها صورت می‌گیرد.
چرا جیتر ایجاد می شود؟
جیتر به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود که برخی از علت های بروز jitter در شبکه به شرح زیر هستند:
ترافیک شبکه: وقتی که شبکه با ترافیک سنگین روبرو است، پیام‌ها ممکن است در صف قرار بگیرند و به تاخیر بیافتند. ترافیک زیاد می‌تواند باعث افزایش جیتر شود، زیرا پیام‌ها در طول مسیر خود تاخیر را تجربه می‌کنند و دیرتر به مقصد می‌رسند.
مسیریابی شبکه: در شبکه‌های بزرگ و پیچیده، پیام‌ها ممکن است از مسیرهای مختلفی عبور کنند تا به مقصد برسند. هر مسیری که پیام طی کند، می‌تواند باعث افزایش تاخیر در شبکه شود.
اشکالات فیزیکی: خطاها و اشکالات فیزیکی در شبکه می‌توانند باعث تاخیر و جیتر شوند. به طور مثال، در شبکه‌های بی‌سیم، اشکالات مربوط به محیط (مانند تداخل سیگنال) می‌توانند جیتر را افزایش دهند.
بار سخت‌افزاری دستگاه‌ها: عملکرد سخت‌افزاری دستگاههای شبکه نیز می‌تواند بر افزایش تاخیر و جیتر تاثیرگذار باشند. به طور مثال، اگر یک دستگاه دچار مشکلات عملکردی باشد یا منابع سخت‌افزاری آن کافی نباشد، ممکن است جیتر تولید کند.
هنگامی که پهنای باند موجود در شبکه کم باشد و تعداد کاربران زیاد باشد ترافیک در شبکه ایجاد می‌شود. نکته‌ای که باید به آن دقت کنید این است که تمام تجهیزات شبکه مثل سوئیچ‌ها و روترها باعث بروز جیتر می‌شوند که این مشکل در ارتباط با تجهیزات قدیمی شبکه در قالب افزایش پینگ یا جیتر خود را نشان می‌دهد. هنگامی که برای بسته‌ها، اولویت‌بندی تعیین نشود، احتمال بروز جیتر با نرخ بالا افزایش پیدا میکند. به‌طور مثال، در فناوری انتقال صدا بر بستر شبکه، صدای مخاطب به بسته‌های داده‌ای تبدیل می‌شود تا به شکل دیجیتالی روی شبکه انتقال پیدا کرده و به دست شنونده برسد. اگر اولویت‌بندی روی این بسته‌ها در نظر گرفته نشده باشد، کاربر نهایی جیتر را تجربه میکند. بنابراین یکی از دلایل بروز jitter در فناوریهایی مثل VoIP عدم توجه به اولویت‌بندی بسته‌ها است. در این حالت، اگر بسته‌ها به ترتیب درست دریافت نشوند، صدا به شکل مبهم و بدون کیفیت دریافت می‌شود.
همان‌گونه که اشاره کردیم مشکل جیتر یا همان تاخیر زمانی در همه شبکه‌ها وجود دارد. به بیان دقیق‌تر این مسئله محدود به شبکه‌های محلی یا گسترده نیست. با این‌حال، هرچه این مقدار کمتر باشد، پهنای باند شبکه بیهوده هدر نرفته و کاربران بدون مشکل بسته‌های اطلاعاتی را دریافت می‌کنند. ارزیابی‌های انجام شده توسط کارشناسان شبکه نشان می‌دهد که مناسب‌ترین مقدار در بازه 10 میلیثانیه و بدترین مقدار در بازه 50 میلیثانیه قرار دارد که باعث می‌شود فرایند دریافت و پردازش داده‌ها در مقصد به سختی انجام شود. به‌طور معمول، هنگامی که درباره بهترین مقدار برای این مفهوم صحبت میکنیم باید فاکتورهای دیگری را مثل زمان تاخیر و پینگ را در نظر بگیریم.
آمارها نشان می‌دهند در یک شبکه با طراحی و معماری خود Jitter باید کمتر از 30 میلی ثانیه، نرخ از دست رفتن بسته‌ها (Packet Loss) یک درصد و زمان تاخیر (Latency) در مبدا از 150 و مقصد از 300 میلیثانیه بیشتر نباشد. به همین دلیل، یکی از وظایف مهم سرپرستان شبکه، مدیریت جیتر است. برای پیشگیری از بروز مشکل جیتر در شبکه، یکی از مهم‌ترین کارهایی که باید انجام دهید بازرسی‌های منظم شبکه است. رویکرد فوق اجازه می‌دهد نرخ جیتر را تا حد ممکن کاهش دهید. از مهم‌ترین عواملی که باعث افزایش جیتر در شبکه می‌شوند به موارد زیر باید اشاره کرد:
عدم پیاده‌سازی مکانیزمی برای اولویت‌بندی:
در کاربردهایی مثل برقراری ارتباطات صوتی، اولویت‌بندی و کیفیت خدمات (QoS) اهمیت زیادی دارد. اگر به این دو مفهوم مهم به درستی پرداخت نشود، جیتر همواره اتفاق می‌افتد. کیفیت خدمات (QoS) با هدف مدیریت زمان تأخیر، کم کردن Jitter، بررسی وضعیت Packet Loss، بهبود توان عملیاتی و دسترس‌پذیری در شبکه انجام می‌شود. QoS مکانیزمی است که جهت تخصیص منابع مشخص به انواع خاصی از بسته‌ها استفاده شده و مشخص میکند چه بسته‌هایی باید زودتر به مقصد برسند و چه بسته‌هایی اولویت کمتری دارند. به‌طور معمول، QoS در ارتباط با کاربردهایی مثل دوربین‌های مداربسته، تلفن‌های VoIP و موراد این چنینی استفاده می‌شود.
کنترل ازدحام (Congestion Control):
ازدحام شبکه در شبکه‌های کامپیوتری باعث کاهش کیفیت سرویس‌ها می‌شود و هنگامی به وجود میآید که یک گره تحت شبکه، داده‌های بیشتری را نسبت به حد مجاز خود دریافت میکند. در این حالت، مشکلاتی مثل تأخیر در صف، از بین رفتن بسته یا مسدود شدن اتصالات جدید به وجود میآید. این مشکل باعث می‌شود تا ترافیک شبکه بیشتر شده و شبکه قادر به پاسخ‌گویی به نیازها نباشد. به بیان دقیق‌تر، پهنای باند در اختیار کلاینت‌ها قرار نخواهد گرفت. اگر تعداد گره‌های فعال یک شبکه زیاد باشد و همه در حال استفاده از پهنای‌باند‌شبکه باشند، تراکم ترافیک در شبکه به وجود میآید.
عملکرد پایین سخت‌افزارها:
شبکه‌هایی که از تجهیزات قدیمی مثل روترها، هاب‌ها، کابل‌ها و سوئیچ‌ها استفاده می‌کنند بیشتر مشکل جیتر را تجربه میکند. این مشکل به ویژه در شبکه‌هایی که از هاب استفاده می‌کنند بیشتر خود را نشان می‌دهد.
جیتر بی‌سیم:
یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که پیرامون شبکه‌های بی‌سیم قرار دارد، کیفیت پایین اتصال شبکه است که عوامل مختلفی زمینه‌ساز این مسئله می‌شوند. به‌طور مثال، ممکن است فرکانس‌ها با یکدیگر تداخل داشته باشند یا مانعی بر سر راه ارسال و دریافت بسته‌ها وجود داشته باشد. به همین دلیل است که متخصصان شبکه پیشنهاد می‌کنند در ارتباط با کاربردهایی مثل استریم‌های ویدیویی از شبکه‌های سیمی استفاده شود.
معیارهای اندازه‌گیری جیتر
برای اندازه‌گیری جیتر در شبکه‌های کامپیوتری، معیارهای مختلفی وجود دارند که به صورت عمومی برای ارزیابی تاخیر و تغییرات تاخیر استفاده می‌شوند. در زیر، چند معیار معمول برای اندازه‌گیری جیتر را معرفی میکنیم:
متوسط جیتر (Average Jitter): این معیار، جیتر را به صورت میانگین تاخیرهای نسبی بین پیام‌ها در نظر می‌گیرد. با محاسبه تاخیر بین هر زوج پیام و محاسبه میانگین این تاخیرها، متوسط جیتر به دست میآید.
حداکثر جیتر (Maximum Jitter): این معیار، حداکثر تاخیر نسبی بین پیام‌ها را نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، این معیار نشان می‌دهد که تاخیر بین دو پیام اجتناب‌ناپذیر است و هیچ گونه تضمینی برای عدم بروز تاخیر در شبکه وجود ندارد.
جیتر مطلق (Absolute Jitter): جیتر مطلق، میزان تغییرات تاخیر بین پیام‌ها را بدون در نظر گرفتن جهت تغییرات نشان می‌دهد. این معیار معمولا با محاسبه مقدار مطلق تفاوت بین تاخیرهای نسبی متوالی بین پیام‌ها را نشان می‌دهد.
جیتر نسبی (Relative Jitter): جیتر نسبی معیاری است که نشان می‌دهد تاخیر نسبی بین پیام‌ها به چه میزان تغییر میکند. این معیار معمولا با محاسبه درصد تغییرات نسبی تاخیر بین پیام‌ها به دست میآید.
معیارهای بالا صرفا چند نمونه از معیارهای مورد استفاده برای اندازه‌گیری جیتر هستند. در عمل، اندازه‌گیری دقیق جیتر و تحلیل آن در شبکه‌ها نیازمند ابزارها و پروتکل‌های خاصی است که برای این منظور طراحی شده‌اند که آن جمله باید به ابزارهای تست شبکه و پروتکل‌های مانیتورینگ مانند ICMP، SNMP، IP SLA یا ابزارهای تحلیل ترافیک شبکه مانند Wireshark اشاره کرد.
جیتر باید چند باشد؟
جیتر مطلوب بستگی به نوع برنامه و خدمتی دارد که در شبکه استفاده می‌شود. برای برنامه‌ها و خدماتی که به ثبات زمانی حساس هستند، مانند تماس‌های صوتی و تصویری در زمان واقعی، جیتر باید به حداقل ممکن رسیده و تاخیر بین پیام‌ها بسیار کمتر از حد مشخص باشد. در برخی موارد، مثلا در انتقال داده‌های حساس به زمان مانند انتقال فایل‌ها یا پخش ویدئو بدون وقفه، جیتر باید به گونه‌ای کنترل شود که تحمل این تاخیرها توسط برنامه یا سرویس مورد نظر وجود داشته باشد. در موارد دیگر که ثبات زمانی مهم نیست، ممکن است جیتر بیشتر مجاز باشد و تاخیر بین پیام‌ها بتواند در محدوده گسترده‌تری قابل تحمل باشد. در هر صورت، هدف اصلی کاهش جیتر، بهبود کیفیت ارتباط و تجربه کاربران است. بنابراین، مقدار مورد قبول جیتر بستگی به نیازها و الزامات مشخصی دارد و ممکن است در هر مورد متفاوت باشد.
راه‌‌حل برطرف کردن Jitter در شبکه
واقعیت این است که به سختی می‌توان علت دقیق بروز مشکل جیتر در شبکه را پیدا کرد، زیرا جیتر در بیشتر موارد به شکل پیش‌بینی نشده خود را نشان می‌دهد. اگر معماری شبکه اصولی و منطبق با استانداردها انجام شده باشد، جیتر در کمترین میزان خواهد بود. علاوه بر این، کیفیت ارتباطات، پهنای باند کافی و تخمین تاخیر در ارسال و دریافت بسته‌ها می‌توانند در کاهش جیتر در شبکه موثر باشند. از مهم‌ترین راه‌حل‌هایی که برای برطرف کردن مشکل Jitter در شبکه در دسترس کاربران قرار دارد به موارد زیر باید اشاره کرد.
- اگر از شبکه‌های بی‌سیم استفاده می‌کنید اطمینان حاصل کنید کابل‌های شبکه فرسوده نشده‌اند، آسیب ندیده‌اند یا در کنار کابل‌های برق قرار ندارند. (مقاله را مطالعه کنید.)
- اگر از شبکه‌های بی‌سیم استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که فرکانس‌ها با یکدیگر تداخل نداشته باشند.
- سعی کنید از فناوری QoS برای کاهش مصرف پهنای باند تجهیزات به ویژه در زمان اوج مصرف استفاده کنید.
- بهتر است برای بهروزرسانی تجهیزات از زمان‌بندی خاصی استفاده کنید تا خارج از ساعات کاری انجام شود.
- به‌طور معمول آزمایش منظمی در ارتباط با پهنای باند شبکه انجام دهید.
- بهتر است از راه‌حل‌های نرم‌افزاری مثل Jitter Buffering استفاده کنید. ابزارهای این چنینی بسته‌های ارسالی را بر اساس زمان مشخص شده روی هر بسته در صف قرار می‌دهند تا ترتیب ارسال بسته‌ها به ویژه در کاربردهای صوتی حفظ شود.
پیشنهاد مطالعه: انواع کابل شبکه
روش کاهش jitter:
برای کاهش جیتر در شبکه‌های کامپیوتری می‌توان از روش‌ها و تکنیک‌های زیر استفاده کرد:
استفاده از پهنای باند کافی: اطمینان حاصل کنید که پهنای باند شبکه برای انتقال داده‌ها کافی است. پهنای باند بیشتر می‌تواند ظرفیت بیشتری برای انتقال داده‌ها ایجاد کند و احتمال ایجاد جیتر را کاهش دهد.
مدیریت ترافیک: استفاده از تکنیک‌های مدیریت ترافیک، مانند پهنای باند اولویت‌دار و صف‌بندی پیشرفته می‌تواند به کنترل ترافیک و جلوگیری از اشباع شبکه و ایجاد جیتر کمک کند.
استفاده از پروتکل‌ها و الگوریتم‌های مناسب: استفاده از پروتکل‌ها و الگوریتم‌هایی که به طور خاص برای مدیریت جیتر طراحی شده‌اند، می‌تواند کمک‌کننده باشد. به عنوان مثال، استفاده از پروتکل‌های تحلیل و کنترل جیتر مانند RTP سرنام Real-time Transport Protocol برای ارتباطات صوتی و تصویری در زمان واقعی مفید است.
پیشنهاد مطالعه : پروتکل چیست و در شبکه چه مفهومی دارند؟
استفاده از شبکه‌های خصوصی: استفاده از شبکه‌های خصوصی می‌تواند به کاهش جیتر کمک کند. در شبکه‌های عمومی، داده‌ها ممکن است از طریق مسیرهای مختلفی ارسال شوند که می‌تواند به افزایش جیتر منجر شود. با استفاده از شبکه‌های خصوصی، انتقال داده‌ها از طریق مسیرهای مستقیم و کمتر پیچیده‌تر صورت می‌گیرد.
استفاده از مکانیزم‌های تصحیح خطا: استفاده از مکانیزم‌های تصحیح خطا، مانند تکنیک‌های FEC سرنام Forward Error Correction می‌تواند کمک کند تا جیتر در شبکه کاهش یابد. با استفاده از تصحیح خطا، خطای انتقال داده‌ها می‌تواند به طور مستقیم تصحیح شود و نیاز به ارسال مجدد داده‌ها را کاهش دهد.
تنظیمات بهینه‌سازی شبکه: تنظیمات بهینه‌سازی شبکه مانند تنظیم پارامترهای تایم‌آوت، بررسی تداخل‌ها و مشکلات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، می‌تواند به کاهش جیتر کمک کند. این تنظیمات باید با توجه به ویژگی‌های شبکه و نیازهای برنامه مشخص شوند.
استفاده از فناوری QoS: تکنولوژی QoS به شبکه امکان می‌دهد تا بر اساس اولویت‌ها و نیازهای برنامه‌ها، منابع شبکه را تخصیص دهد. با استفاده از QoS، می‌توانید اولویت‌بندی کنید و منابع بیشتری را به برنامه‌ها و سرویس‌هایی که به جیتر حساس هستند، اختصاص دهید.
مانیتورینگ و تحلیل شبکه: با استفاده از ابزارهای مانیتورینگ و تحلیل شبکه، می‌توانید عملکرد شبکه را نظارت کنید و مشکلاتی که ممکن است به جیتر منجر شوند را شناسایی کنید. با تحلیل داده‌های شبکه می‌توانید بهبودهای لازم را اعمال کنید و جیتر را به حداقل برسانید.
بهروزرسانی نرم‌افزار و تجهیزات شبکه: بهروزرسانی نرم‌افزارها و تجهیزات شبکه می‌تواند به حل مشکلات امنیتی، بهبود عملکرد و بهینه‌سازی شبکه کمک کند. با بهروزرسانی نرم‌افزارها و تجهیزات به نسخه‌های جدیدتر، قادر به مدیریت دقیق‌تر جیتر هستید.
با اجرای این روش‌ها و تکنیک‌ها، می‌توانید جیتر را در شبکه کاهش داده و کیفیت ارتباط را بهبود ببخشید. هرچند که ترکیب صحیح این روش‌ها باید با توجه به ویژگی‌های شبکه و نیازهای برنامه‌ها انجام شود.
Delay در شبکه چیست؟
تاخیر (Delay) در شبکه به معنای مدت زمانی است که سیگنال نیاز از یک گره به گره دیگری در شبکه برسد. این زمان می‌تواند ثابت یا متغیر باشد. به‌طور معمول، زمان‌های تاخیر مختلفی در شبکه موجود دارد که از مهم ترین آن ها باید به تاخیر انتشار (Propagation delay)، تاخیر انتقال (Transmission delay)، تاخیر پردازش (Processing delay)، تاخیر صف‌بندی (Queuing delay)، تاخیر شبکه (Network delay) و تاخیر کدک (Codec delay) اشاره کرد. به‌طور معمول، مشکل تاخیر در شبکه به معیارهای مختلفی مثل مکان مقصد، اندازه بسته، پهنای باند، نوع مکانیزم ارتباطی، پروتکل‌هایی که برای ارسال بسته‌ها استفاده می‌شوند و موارد این چنینی بستگی دارد.
تفاوت Jitter و Delay در شبکه
همان‌گونه که اشاره کردیم تاخیر (Delay) به مدت زمانی اشاره دارد که سیگنال به مقصد میرسد. جیتر هنگامی در شبکه به وجود میآید که تاخیر متغیر باشد. مقدار جیتر مجاز برای فناوریهایی مثل VoIP بدون تغییر کیفیت به میزان جیتر بافر دستگاههای واسط دو نقطه ارتباطی بستگی دارد.
بررسی وجود جیتر در شبکه
به‌طور معمول، ابزار دقیق و مشخصی برای بررسی وجود جیتر در شبکه وجود ندارد اما امکان تشخیص آن با چند آزمایش ساده زیر وجود دارد:
آزمایش‌های برخط (آنلاین) سرعت:
دقت کنید که آزمایش‌های آنلاین قرار نیست جزییات مختلفی در ارتباط با تمام مشکلات در اختیارتان قرار دهد، اما اطلاعات کافی در ارتباط با مشکلات اتصال به اینترنت یا شبکه در اختیارتان قرار می‌دهد. آزمایش‌های آنلاین می‌تواند اطلاعاتی در ارتباط با پهنای باند، از دست رفتن نرخ انتقال بسته‌ها و تاخیر بر حسب میلیثانیه را نشان دهد. برای انجام آزمایش‌های آنلاین ابزارهای مختلفی در دسترس قرار دارد که از مهم‌ترین آن‌ها باید به کلادفلیر (Cloudflare) اشاره کرد که پهنای باند، تاخیر، جیتر و پینگ در شبکه را اندازه‌گیری کرده و گزارش خوبی در اختیارتان قرار می‌دهد.
آزمایش پینگ ترمینال:
یکی دیگر از آزمایش‌های کاربردی در این زمینه آزمایش‌های مرورگر محور است که می‌تواند دید جامعی در ارتباط با مشکلات شبکه و به ویژه ازدحام شبکه ارایه کند. برای این منظور کافی است ابزار خط فرمان (Command Prompt) را باز کرده و انجام آزمایش پینگ را به شکل دستی روی شبکه سازمانی انجام دهید. این دستور به شما نشان می‌دهد که چه مدت زمانی طول می‌کشد تا یک بسته از یک گره به گره دیگری در شبکه انتقال پیدا کند. پینگ با ارسال یک سیگنال درخواست اکو (echo request) برای گره دیگری، منتظر دریافت پاسخ می‌ماند. گره دیگر پس از دریافت سیگنال از طریق پاسخ اکو به آن سیگنال پاسخ می‌دهد. به‌طور مثال، فرض کنید آدرس شبکه 92.10.11.200 است. برای انجام پینگ به شبکه مذکور از دستور زیر استفاده میکنیم:
ping 92.10.11.200
به‌طور مثال، اگر در نظر دارید به سایت گوگل پینگ کنید از دستور زیر استفاده میکنیم:
Ping www.google.com
کلام آخر
در برخی از شبکه‌ها حتی چند میلیثانیه تاثیر مهمی بر کیفیت شبکه می‌گذارد، البته پروتکل TCP/IP تا حد زیادی قادر به کاهش تاثیر جیتر به ویژه در شبکه‌هایی است که از ارتباطات VoIP استفاده می‌کنند. جیتر در شبکه کاملا مهم است، اگر شبکه‌ای که از آن استفاده می‌کنید، بسته‌های اطلاعاتی را در فواصل زمانی بسیار کوتاه ارسال و دریافت کند، تاخیر به هیچ عنوان محسوس نیست. جیتر هنگامی نمود پیدا میکند که مسئله تاخیر در ارتباط حائز اهمیت می‌شود، در این‌حالت، هر چقدر تاخیر کمتر باشد کیفیت سرویس بهتر می‌شود.
